پسته کیلویی تواضع مدرن ابتدا از درختان پسته ورا وحشی بومی آسیای مرکزی انتخاب شد انتخاب و بهبود اولیه اولین بار در عصر امپراتوری ایران انجام شد که از مدیترانه شرقی تا آسیای مرکزی را در بر می گرفت. از آن زمان تاکنون، پسته یک محصول مهم در مناطق خنک‌تر فلات ایران بوده است.
کشت پسته به دنیای مدیترانه گسترش یافت و به طور مداوم در سوریه، ترکیه، یونان و سیسیل رونق داشت. پسته قبلاً در اواخر باستان شناخته شده بود از دهه 1970، پسته به یک محصول تجاری در بسیاری از کشورها تبدیل شده است که در حدود 30 موازی شمالی و جنوبی خط استوا قرار دارند. این مناطق عبارتند از: کالیفرنیا، شمال آفریقا، نیو ساوت ولز در استرالیا، آفریقای جنوبی، آرژانتین و شیلی.
از دهه 1970، پسته از یک آجیل لوکس که فقط توسط ثروتمندان قدردانی می شود، به یک کالای سوپرمارکتی تبدیل شده است که همه از آن لذت می برند.
گیاه شناسی
پسته تجارتی تنها گونه خوراکی در میان 11 گونه از جنس پسته است. همه آنها با توانایی خود در تراوش سقز یا ماستیک مشخص می شوند. به تعدادی از آنها پسته می گویند، اما این نام عموماً به آجیل خوراکی تجاری اختصاص دارد.
ترکیبی از عرض جغرافیایی و ارتفاع باید ساعات سرمای کافی را در زمستان و شرایط طولانی تابستان گرم و آفتابی برای تولید محصول مناسب فراهم کند.
پسته به صورت جانبی روی چوب های یک ساله می نشیند.
این امر باعث ایجاد عادت باربری جایگزین می شود که در تولید پسته بسیار برجسته است و پیامدهای تجاری گسترده ای دارد.
درخت پسته خزان کننده است، یعنی در پاییز برگ های خود را از دست می دهد و در زمستان خواب می ماند. درخت دوپایه است یعنی گلهای نر روی یک درخت و گلهای ماده روی درخت دیگر قرار می گیرند.
بنابراین برای تولید آجیل هم به درختان نر و هم درختان ماده نیاز است. گرده ها توسط باد پخش می شوند.
درختان دارای سیستم ریشه ای گسترده ای هستند که به آنها امکان می دهد خاک را عمیقاً استخراج کنند. بنابراین، پسته برای زنده ماندن در دوره های طولانی خشکسالی سازگار است. آنها به خاکی با زهکشی خوب نیاز دارند. در چنین خاک هایی، درخت می تواند سطوح نسبتاً بالایی از شوری در خاک و یا آب آبیاری را تحمل کند.
پسته با دوره جوانی طولانی مشخص می شود و معمولاً قبل از شش سالگی آجیل کمی دارد. آنها بین 15 تا 20 سالگی به باروری کامل می رسند.
